تکنیک گریه در بازیگری – مثل ابر بهار اشک بریزید

طبیعی‌تر شدن حالات احساسی با آموزش تکنیک های گریه در بازیگری

بازیگری سرشار از حالات و عواطف مختلف است که بازیگر باید توانایی بروز آن‌ها را در کم‌ترین زمان ممکن داشته باشد. روش‌های دستیابی به احساسات و عواطف در بازیگران مختلف با یکدیگر متفاوت هستند و بازیگران متناسب با سطح دانش و تسلط به سبک‌های بازیگری از تکنیک مناسب خود استفاده می‌کنند. گریه کردن یک حس رایج، ضروری و کاربردی در بازیگری است که اگر به‌صورت طبیعی انجام شود، همذات‌پنداری مناسبی را با مخاطب ایجاد می‌کند. بسیاری از بازیگران مبتدی یا حتی بازیگران حرفه‌ای توانایی انجام درست این کار را ندارند. به همین دلیل شناخت تکنیک های گریه در بازیگری و تسلط بر ماهیچه‌های چشمی کمک بزرگی برای بازیگران در صحنه‌های احساسی و غم‌انگیز است.

تفاوت تکنیک های گریه در بازیگری تئاتر و سینما

پیش از پرداختن به ترفندهای اصلی برای سرازیر شدن اشک شما در صحنه‌هایی از فیلم یا تئاتر، باید اشاره کرد که گریه کردن به‌عنوان یک حس رایج در بازیگران، در مدیوم تئاتر با تصویر متفاوت‌تر است. در سینما به دلیل کات‌های مکرر و امکان استفاده از محرک‌های خارجی برای گریه کردن، بازیگران راحت‌تر می‌توانند گریه کنند.

در تئاتر صرفا باید از تکنیک‌هایی استفاده کرد که مانع از بازی اغراق‌آمیز و مصنوعی شده و بالاترین ارتباط حسی را بین بازیگر و مخاطب به وجود می‌آورد. بنابراین شما به‌عنوان بازیگر باید با تکنیک‌های کاربردی هر یک از این مدیوم‌ها آشنا باشید تا بتوانید در زمان کوتاهی به‌صورت طبیعی گریه کنید.

ما در صفحه ” تکنیک بازیگری در مقابل دوربین ” مطالب جالب و مفیدی در رابطه با تفاوت تکنیک های بازیگری در تئاتر و سینما در اختیار شما قرار داده ایم.

مهم‌ترین تکنیک‌های گریه کردن در بازیگری

بسیاری از بازیگران مبتدی یا به اصطلاح معلمان بازیگری برای گریه کردن از تکنیک‌های غیر اصولی، آسیب‌زننده و مخربی استفاده می‌کنند که در بلندمدت می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری را به روان بازیگران وارد کند. تحریک عواطف و کمک گرفتن از آن‌ها یکی از تکنیک های گریه در بازیگری است و این موضوع باید کاملا در مشت بازیگر باشد تا در مواقعی که نیاز به آن‌ها ندارد، بر شخصیت او تاثیر نگذارد. در ادامه به تکنیک‌هایی اشاره می‌کنیم که در یک فرایند اصولی شما را در مسیر گریه کردن قرار می‌دهند.

۱. استفاده از حافظه عاطفی؛ رایج‌ترین تکنیک برای گریه کردن

فرقی نمی‌کند بازیگر سینما باشید یا تئاتر، استفاده از حافظه عاطفی و فراخواندن بخشی از زندگی و خاطرات ناراحت‌کننده می‌تواند منجر به اشک ریختن شما شود. این تکنیک برای اولین بار به‌صورت جامع توسط لی استراسبرگ مطرح شد و در آموزه‌های او نیز مورد استفاده قرار گرفت. برای بازیابی خاطرات می‌توانید پیش از رسیدن به رویداد گریه‌کردن تمام آن خاطره را در ذهن خود مرور کرده و به‌مرور گریه کنید.

تکنیک حافظه عاطفی با توجه به تاثیرات عمیقی که بر فرد می‌گذارد باید بارها و بارها توسط بازیگر تمرین شود. درصورت عدم تسلط کامل او به فراخوانی خاطرات و رها شدن از آن‌ها، آینده روانی بازیگر با مشکل شدیدی روبه‌رو می‌شود.

 

۲. استفاده از حافظه موسیقایی؛ تکنیکی مناسب برای گریه کردن در سینما

بسیاری از موسیقی‌ها خاطرات تلخ و شیرینی را به یاد ما می‌آورند. یکی از مهم‌ترین تکنیک های گریه در بازیگری سینما کمک گرفتن از حافظه موسیقایی و شنیدن موسیقی‌های تاثیرگذار قبل از ضبط کردن سکانس است. در چنین شرایطی ذهن بازیگر آمادگی بیشتری برای پذیرش صحنه غم‌انگیز دارد و به‌راحتی می‌تواند گریه کند. تکرار مکرر این تمرین باعث می‌شود که دیگر نیازی به گوش دادن به موسیقی نیز نداشته باشید و به محض فکر کردن شما به آن موسیقی ناخودآگاه اشک بریزید.

۳. به‌کارگیری تکرار بهترین روش برای گریه کردن است

در میان روش‌های تکنیک های گریه در بازیگری استفاده از تکنیک تکرار بیشترین تاثیر و کم‌ترین آسیب را به همراه دارد. این تکنیک الهام از تمرین تکرار سنفورد مایزنر در بازیگری است که بازیگر با تکرار یک جمله خاص با خود که حساسیت زیادی برای او دارد، خود را به گریه کردن نزدیک می‌کند.

۴. خیره شدن و پلک نزدن؛ یک روش گریه کردن سطحی

در بازیگری سینما کوچک‌ترین حرکات در قاب دوربین مشخص هستند. برخی مواقع کارگردان از بازیگر فقط اشک ریختن را می‌خواهد و حس و فرایند گریه کردن او اهمیتی ندارد. در این شرایط استفاده از تکنیک‌هایی مانند خیره شدن به روبه‌رو و پلک نزدن می‌تواند مثمرثمر باشد. پلک نزدن با تحریک غده‌های اشکی چشم باعث سرازیر شدن اشک می‌شود و می‌توانید از آن در سینما و به‌ویژه نماهای کلوز آپ استفاده کنید.

۵. استفاده از جانشینی حسی

به‌کارگیری جانشینی حسی برای گریه کردن یک تکنیک پیشرفته برای بازیگری است که نیاز به تمرین و تسلط بالایی دارد. در این تکنیک بازیگر با استفاده از تخیل خود، موقعیتی که باید گریه کند را با مابه‌ازای شخصی پر می‌کند. به‌عنوان مثال اگر در فیلم یا تئاتر فرزند خود را از دست داده‌ است، باید فردی را تصور کند که آسیب دیدنش، بیشترین تاثیر را از نظر حسی بر او می‌گذارد.

۶. استفاده از ژست‌های بدنی برای گریه کردن در بازیگری

آخرین تکنیک کاربردی برای گریه در بازیگری به ارتباط بین بدن و ذهن برمی‌گردد. زمانی که قصد گریه کردن دارید، می‌توانید ژست بدن خود را به حالتی دربیاورید تا در فرایند گریه کردن قرار بگیرید. برای مثال گرفتن سر با دو دوست، قرار دادن دست بر روی دهان و … می‌توانند در این زمینه تاثیرگذار باشند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه ابراز احساسات در بازیگری به شما پیشنهاد میدهیم از صفحه” نشان دادن احساسات در بازیگری ” دیدن فرمایید.

همینطور اگر بدنبال یک آموزشگاه خوب برای آموزش بازیگری میگردید پیشنهاد میکنم لیست معتبرترین صفحه مقایسه مراکز آموزشی کشور را در صفحه ” کلاس بازیگری ” مشاهده کنید.

پرسش و پاسخ

آیا می‌توانم برای گریه کردن در بازیگری از محلول‌های شیمیایی استفاده کنم؟

این کار در بازیگری تئاتر ممکن نیست؛ اما در بازیگری سینما هم استفاده مکرر از آن‌ها به سلامت چشم‌ها آسیب می‌رساند.

آیا تکنیک های گریه در بازیگری سینما و تئاتر با هم فرق دارند؟

بله. شما برای گریه کردن در تئاتر باید تمام فرایندهای لازم را پشت سر بگذارید؛ اما در سینما نیازی به این فرایند نیست. تکنیک‌ها در تئاتر کمک بزرگی به شما می‌کنند.

آیا برای گریه شوق نیز می‌توان از تکنیک‌های گریه در بازیگری استفاده کرد؟

بله. فقط در صورت استفاده از جانشینی حسی یا حافظه عاطفی خاطراتی را به یاد بیاورید که در شما تاثیر خوشحال‌کننده‌ای داشته‌اند.

بالاترین تاثیر حسی بر مخاطبان با کمک تکنیک‌های گریه‌ در بازیگری‌

اصلی‌ترین هدف بازیگر ایجاد حسی دوجانبه و مداوم با مخاطب است. صحنه‌های حسی یکی از مسیرهای مهم برای رسیدن به این هدف هستند که در صورت تسلط کامل به انواع تکنیک های گریه در بازیگری، بازی شما به‌عنوان بازیگر عمق می‌گیرد. بنابراین برای افزایش تاثیر در مخاطبان باید به این تکنیک‌ها تسلط کاملی داشته باشید.